Παρουσίαση

Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει σήμερα μεγάλες δημογραφικές αλλαγές ως απόρροια μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων τις τρεις τελευταίες δεκαετίες και αντιμετωπίζει μεγάλα κοινωνικά, πολιτικά και εκπαιδευτικά διλήμματα. Ταυτόχρονα, 10% περίπου του συνολικού μαθητικού πληθυσμού στην υποχρεωτική εκπαίδευση είναι παιδιά μεταναστών και προσφύγων, και το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο στα σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων. Το σχολείο του 21ου αιώνα είναι ένα σχολείο στο οποίο η πολιτισμική ετερότητα είναι ο κανόνας καθώς οι «πολίτες του κόσμου» αντιλαμβάνονται την υποχρέωση να συνυπάρξουν με τις διακριτές καταβολές και πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες, μέσα στην ετερότητα που προσφέρει νόημα και αισθητικό πλούτο στην ίδια τη συμβίωση

Έχουν, όμως, οικογένειες και εκπαιδευτικοί κοινούς στόχους, όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών τους; Συζητούν από κοινού τα σχετικά θέματα; Έχουν κοινή αντίληψη για το πώς να προχωρήσουν μαζί; Πώς αυτή η πορεία συνδέεται με την πολιτισμική ετερότητα που έχει διαμορφώσει το εκπαιδευτικό πεδίο στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες; Η διερεύνηση των σχέσεων αυτών μέσα από την επικοινωνία των εκπαιδευτικών με τους γονείς παρουσιάζει ιδιαίτερο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον όταν ασχολείται και με οικογένειες αλλοδαπών ή παλιννοστούντων μαθητών/-τριών, έναν  σημαντικό τομέα, ο οποίος έχει διερευνηθεί ελάχιστα στην ελληνική πραγματικότητα.

Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, εστιάζει στη διερεύνηση των παραγόντων που διαμορφώνουν το φαινόμενο της επικοινωνίας και συνεργασίας εκπαιδευτικών και αλλοδαπών γονέων, στην περιγραφή των μορφών που παίρνει, στις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιείται και στις αντιλήψεις εκπαιδευτικών και αυτών των γονέων σχετικά με προοπτικές διεύρυνσης της μεταξύ τους σχέσης. Η επικοινωνία θεωρείται το κύριο συστατικό που εδραιώνει την αλληλεξάρτηση των ανθρώπων, ενώ οι αντιλήψεις γονέων και εκπαιδευτικών δημιουργούν το σκηνικό για έναν συνεχή διάλογο μεταξύ τους, αλλά και για δράση.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βιογραφικό σημείωμα των συγγραφέων

Ο Ζήσιμος Απόστολος-Δημήτριος σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λάρισας. Oλοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (2005) στο Brunel University στο Λονδίνο στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΤΕΑΠΗ) στο ΠΜΣ «Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα». Αποσπάστηκε σε σχολεία της Βρετανίας (1999-2004), όπου και συνεργάστηκε με το ΕΔΙΑΜΜΕ (Πανεπιστήμιο Κρήτης) στην παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού ετερότητας για τη διδασκαλία της Γλώσσας και της Ιστορίας της Ελληνικής Διασποράς στη Βρετανία. Συμμετείχε ως εισηγητής σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από το 1985.

Ο Φωκίων Γεωργιάδης σπούδασε Παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου και Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως εκπαιδευτικός εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από το 1989. Συμμετείχε στη συγγραφή εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της Ιστορίας μέσα από ένα πολυπολιτισμικό βλέμμα (Πανεπιστήμιο Αθηνών). Επίσης ήταν εμπνευστής ενός από τα πρώτα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά σχέδια εργασίας στο πλαίσιο του προγράμματος COMENIUS. Υπήρξε διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την παραγωγή διδακτικού υλικού ετερότητας για τη διδασκαλία της Γλώσσας και της Ιστορίας  της Ελληνικής Διασποράς στη Βρετανία. Συμμετείχε ως εισηγητής σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια με κυρίαρχο θέμα τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει δημοσιεύσει πλήθος επιστημονικών άρθρων, εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών παρεμβάσεων σε συλλογικούς τόμους καθώς και σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.